Prooi - voor presentatie

The Prey, die al 10 jaar traag is en meerdere keren in de prullenbak is geweest, kon niet ontkennen dat het is gemaakt met de gelicentieerde Doom 3-engine, wat om verschillende redenen geluk heeft, en die de add-on Resurrection of Evil speelde het loopt merkbaar sneller, dus we kunnen ook een zwakkere kaart proberen. Het tweede voordeel is dat de graphics fenomenaal zijn, specifiek geschikt voor vreselijke, knorrige, in-building vechtspellen, soms vind ik het jammer dat er geen nieuwe Alien-game met deze engine uitkomt.

 

Een van Prey's grote worpen is immers om specifiek te focussen op de modus voor één speler, en daarmee bedoelen we niet de implementatie van Doom 3. Er is natuurlijk ook een protagonist genaamd Tommy in dit spel, en buitenaardse wezens die moeten worden gedood, maar vanaf Doom 3, dat er veel deelt, wordt het een stuk leuker en opnieuw speelbaar. Natuurlijk blijven de donkere hoeken, waarvoor het gepast is om de rozenkrans bezorgd op de monitor te kussen, en wat misschien nog meer onze favoriet is, is de introductie van lang bekende portalen (eerste afbeelding), waardoor we van de ene kunnen komen plaats naar een ander. Ten slotte zijn de locaties en het verhaal van de buitenaardse invasie erg percussief geweest, het enige dat ik kan vertellen is dat buitenaardse wezens die parasiteren als parasieten en de interieurs van het al bekende gebouw worden gecombineerd met acties in het levende vlees (!).